Το Αρτεμίσιο είναι ένα χωριό της Βόρειας Εύβοιας με αρκετούς μόνιμους κατοίκους (κατά την απογραφή του 2001 είχε 348 κατοίκους) και πολλά αρχοντικά σπίτια. Απέχει από την Ιστιαία 12,5 χιλιόμετρα και από την Χαλκίδα 115 χιλιόμετρα.

Η παλαιότερη ονομασία του οικισμού ήταν Κουρμπάτσι, που στα τούρκικα σημαίνει μαστίγιο. Τότε το Αρτεμίσιο ήταν χώρος κράτησης και βασανισμού Ελλήνων αιχμαλώτων. Στο χωριό διασώζεται  ακόμα η ελιά που οι Τούρκοι βασάνιζαν τους σκλαβωμένους Έλληνες. Τότε ήταν τσιφλικάς ο Βίλλης. Στη συνέχεια, κατά το 1926, μετονομάστηκε σε Αρτεμίσιο προς τιμή της θεάς Άρτεμης, επειδή στην περιοχή υπήρχε ιερό αφιερωμένο στην θεά. Σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς, το ιερό της Αρτέμιδος βρισκόταν κοντά στην παραλία, όπου ναυλοχούσε ο ελληνικός στόλος κατά τη ναυμαχία του Αρτεμισίου το 480 π.χ.

Το Αρτεμίσιο είναι ένα χωριό με αξιόλογα ιστορικά στοιχεία Άλλωστε εδώ έγινε και η γνωστή ναυμαχία του Αρτεμισίου, το 480 π.Χ. Τότε ο ελληνικός στόλος (271 πλοία) είχε να αντιπαρατεθεί απέναντι σε 1207 περσικά πλοία. Πριν ακόμη γίνει η οποιαδήποτε σύγκρουση των στόλων, ήρθε σαν από μηχανής προστάτης των ελληνικών δικαίων ο ιδιόμορφος και επικίνδυνος για όσους δεν τον γνώριζαν καιρός του Β.Ευβοϊκού, ο οποίος κατέστρεψε σε μία νύχτα τουλάχιστον 400 περσικά πλοία.

Το τέλος της τριήμερης ναυμαχίας βρήκε τον περσικό στόλο με βαρύτατες απώλειες και με συντετριμμένο ηθικό, αφού με τις πρώτες κιόλας  εχθροπραξίες υπέστη αποδεκατισμό. Οι απώλειες όμως ήταν σοβαρές και από ελληνικής πλευράς. Τα αποτελέσματα της ναυμαχίας του Αρτεμισίου υπήρξαν καθοριστικά, αφού στην ακριβώς επόμενη φάση των συγκρούσεων, οι Πέρσες αποδυναμωμένοι κ με χαμηλό ηθικό ηττήθηκαν από τους Έλληνες. Αυτό το γεγονός έμεινε στην ιστορία και καταξίωσε τους Έλληνες ως αξιόλογη στρατιωτική δύναμη.

Ο ναός της Παναγίας βρίσκεται βορειοανατολικά του χωριού σε πανοραμική θέση, με θέα τον Παγασητικό και τον δίαυλο των Ωρεών. Κοντά υπάρχει και η τοποθεσία Παλιοχώρι που υποδηλώνει παλαιό οικισμό. Παράδοση του χωριού λέει ότι οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν επειδή ήταν σε εμφανή σημείο από τη θάλασσα και έτσι ήταν στόχος πειρατικών επιδρομών. Σε μικρή απόσταση επίσης βρίσκεται ο Ναός  της Αγίας Παρασκευής που χτίστηκε γύρω στα 1940.  

Στην θέση «Ξυνό νερό» υπάρχει ιαματική πηγή. Ανατολικά του Αρτεμισίου βρίσκεται η παραλιακή τοποθεσία «Πλατανιά» , που είναι ο καλοκαιρινός οικισμός. Δίπλα του χύνει τα νερά του το ποτάμι των Γουβών, που λέγεται Βρύσα

Λίγο έξω από τον οικισμό ξεκινάει καταπληκτική ρεματιά με πλατάνια, πεύκα και καρυδιές, που οδηγεί στην θέση «Αγριλίτσα». Η θέα από εδώ είναι εντυπωσιακή, βλέποντας το Πήλιο και τις Σποράδες. 

Ο ΙΠΠΕΑΣ ΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΥ

  Το περίφημο χάλκινο σύμπλεγμα που υποδέχεται εκατομμύρια θαυμαστών απ’ όλο τον κόσμο κάθε χρόνο στο Εθνικό μας Μουσείο και που, γι’ αυτό, μέχρι σήμερα οι γνώμες των αρχαιολόγων διίσταντο στο αν πρόκειται για ενιαίο σύνολο ή για δύο ανεξάρτητα αγάλματα (άλογο και μικρός ιππέας) , σήμερα ως φαίνεται , έχει αποκτήσει ονοματεπώνυμο σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του αρχαιολόγου Χρήστου Πιτερού.     Ο Ιππέας σύμφωνα με τον Χ. Πιτερό, ονομάζεται Ανδρόμαχος Δημητρίου και είναι γιος του Δημητρίου Ανδρομάχου ,  που ήλθε πρώτος σε εφηβικούς ιππικούς αγώνες (10-15 ετών).

 Η διαπίστωση αυτή του Χ. Πιτερού ανατρέπει παλαιότερες ερευνητών που θέλουν τον μικρό ιππέα, σκλάβο, νέγρο ή υπηρέτη και πιθανότατα μη έχει σχέση με το άλογο, το οποίο ιππεύει στο Εθνικό μας Μουσείο, προκαλώντας το θαυμασμό των τουριστών και κεντρίζοντας το δημιουργικό ενδιαφέρον νεότερων καλλιτεχνών. Σύμφωνα πάντα με τις απόψεις του αρχαιολόγου Χ. Πιτερού, τόσο ο ιππέας με το άλογο του, όσο και ο Ποσειδώνας ή Δίας     ήταν αγάλματα που κοσμούσαν την αρχαία Χαλκίδα.                               

Κάποιο από τα πλοία, που κατευθυνόταν φορτωμένο με θησαυρούς ,ανάμεσά τους και τα δύο αυτά αγάλματα, προς το Αιγαίο με κατεύθυνση τα μικρασιατικά παράλια, ναυάγησε έξω από το Αρτεμίσιο, με αποτέλεσμα ο ευβοϊκός βυθός να διαφυλάξει για αρκετούς αιώνες δύο  από τα πολλά έργα τέχνης, που κοσμούσαν την Χαλκίδα, μία από τις πιο όμορφες πόλεις της ελληνικής αρχαιότητας.