Στον δρόμο Ιστιαίας-Χαλκίδας σε απόσταση 27 χλμ. από την Ιστιαία, πάνω σε πευκόφυτο λόφο είναι χτισμένο το πανάρχαιο χωριό των Ελληνικών με εξαιρετική θέα προς το Αιγαίο πέλαγος. Το πράσινο με όλες του τις αποχρώσεις, σε συνδυασμό με το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, δημιουργούν μια καταπληκτική φυσική σύνθεση.

Το όνομα προέρχεται από την ναυμαχία του Αρτεμισίου (480 π.Χ). Στον όρμο των Ελληνικών είχε αγκυροβολήσει ο Ελληνικός στόλος.

Στην θέση Καστραδάκι στο παραθαλάσσιο σημείο της πεδιάδας η  αρχαιολογική  έρευνα  έχει  εντοπίσει τμήματα ισχυρής οχύρωσης των αρχαϊκών χρόνων που σε πολλά σημεία της σώζεται έως το ύψος των τριών μέτρων. Πρόκειται για μια εκτεταμένη εγκατάσταση των αρχαϊκών και κλασικών χρόνων που οι ερευνητές ταυτίζουν με την αρχαία Ευβοϊκή πόλη Νύσσα.

Η πόλη ήταν αφιερωμένη στον Διόνυσο και σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση στην περιοχή της Νύσσας τα αμπέλια άνθιζαν και καρποφορούσαν μέσα σε μια μέρα. Αυτός ο μύθος επιτρέπει κάποιον συσχετισμό με την «πολυστάφυλλον» Ομηρική «Ιστιαία» καθώς και με το πολύ γόνιμο έδαφος της Βόρειας Εύβοιας. Η Ευβοϊκή μυθολογική παράδοση θέλει στο Νύσαιον όρος (ίσως το σημερινό Ξηρόν Όρος) να έχει ανατραφεί ο Διόνυσος. Εκεί ο Αρισταίος, γιος του Απόλλωνα, δέχεται σ' ένα καλάθι, που του  παραδίδουν γυναίκες εξόριστες από την Θήβα, τον νεογέννητο Βάκχο. Ο Αρισταίος παραδίδει το βρέφος, παράνομο καρπό του έρωτα του Δια και της Σεμέλης, στην κόρη του Μάκρη για να το αναθρέψει. Η Ήρα πανταχού παρούσα στο νησί μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός εξόρισε διαπαντός από το νησί την Μάκρη. Ο όμορφος μύθος κλασσικός της διονυσιακής παράδοσης, στην Ευβοϊκή παραλλαγή του. Ίσως να αναφέρεται στη μεγάλη παραγωγή κρασιού στην ευρύτερη περιοχή. Η  θέση στο    Καστραδάκι  αναφέρεται  και  στους πορτολάνους ως Nesso γεγονός που συνηγορεί στην ταύτισή της μρ την Ευβοϊκή Νύσσα.

 Σε μια άλλη περιοχή των Ελληνικών στην θέση Χερρονήσι (Άγιος Νικόλαος), σε μια μικρή χερσόνησο έχουν βρεθεί υπολείμματα μιας μικρής ανθρώπινης εγκατάστασης που σύμφωνα με τον οχυρωματικό περίβολο που την περιέβαλλε χρονολογείται στην κλασσική περίοδο. Πάνω σε παρακείμενο βραχώδη λόφο νότια της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, έχει εντοπισθεί οικισμός της πρωτοελλαδικής και    αρχαϊκής περιόδου.

Το χωριό κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, αλλά και αμέσως   μετά την απελευθέρωση, είχε αρκετές περιπέτειες σε ότι αφορούσε την ιδιοκτησία. Μετά την αντιδικία που είχαν οι Τούρκοι μεταξύ τους (Σουλτάνος - Αλή πασάς), ο χώρος πέρασε στην ιδιοκτησία του Ι. Τασαίου, ο οποίος από το 1848 και μετά πούλησε σε τρεις δόσεις τα Ελληνικά στους κατοίκους.

Οι κάτοικοι των Ελληνικών σύμφωνα με την απογραφή του 1991 ανέρχονταν σε 435 με προοπτικές αύξησης λόγω της ραγδαίας τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής. Στη παραλία των Ελληνικών στον οικισμό του Αγίου Νικολάου υπάρχουν όλων των ειδών τα στέκια, που μπορούν να εξυπηρετήσουν τις απαιτήσεις των επισκεπτών, καθώς και μία παραλία από τις πιο όμορφες της περιοχής.