Σε μια από τις ωραιότερες πλαγιές του κατάφυτου όρους Τελεθρίου, μέσα σε πυκνό από δρυς δάσος σε υψόμετρο 500 περίπου μέτρων, βρίσκεται χτισμένο το χωριό Γαλατσάδες. Το όνομα πιθανά να προέρχεται από τα μικρά φυτά «γαλατσίδες», που παράγουν ένα γαλακτώδη χυμό καθώς επίσης και απ’ το ότι ο  τόπος ενδείκνυται για την εκτροφή κοπαδιών παράγοντας άφθονο γάλα, υπάρχει πιθανότητα το χωριό να πήρε το όνομα από τη λέξη «γαλατάδες». Από όπου όμως και να προέρχεται το όνομα είναι φανερό πως η ιστορία των Γαλατσάδων πρέπει να αρχίζει τουλάχιστον από τους Βυζαντινούς χρόνους. Αυτό  αποδεικνύεται από διάφορα επίθετα καθώς και από λέξεις και παραδόσεις των κατοίκων.

Ο πολιούχος του χωριού είναι ο Άγιος Αθανάσιος για τη θαυματουργή εικόνα του οποίου υπάρχουν πολλές ιστορίες θαυμάτων. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, ο Άγιος έσωσε τους κατοίκους πολλές φορές. Λέγεται επίσης πως και αυτοί οι Τούρκοι σέβονταν την εικόνα του Αγίου.  

Πολλοί θρύλοι και παραδόσεις είναι συνδεδεμένοι με την περιοχή, αναφερόμενοι σε κρυμμένους θησαυρούς, υπόγειες επικοινωνίες με χαμηλότερες περιοχές, εξαφανίσεις γειτονικών χωριών και για την πηγή με το κρυσταλλένιο νερό. Η ανακάλυψη της πηγής είναι και αυτή συνδεδεμένη με θρύλους. Για την ποιότητα του γαλατσαδιώτικου νερού έχει κάποιο λόγο και η δημώδης ποίηση. <<Το Γαλτσαδιώτικο νερό είναι παλαβονέρι παλαβώσανε τα παιδιά παλάβωσαν και οι γέροι. Χωριό ‘ναι και Μονοκαρυά χωριό’ναι και Καμάρια. Σαν τις Γαλατσάδες το χωριό άλλο χωριό δεν είναι. Είναι ψηλό και αγναντερό και βρίσκεται στο ρέμα. Παν τα κορίτσια για νερό γυρίζουν φιλημένα>>.

Το χωριό είχε εξέχουσα θέση επί τουρκοκρατίας. Τα θεμέλια του τουρκικού διοικητηρίου και η βρύση μαρτυρούν το γεγονός αυτό. Σε εντοιχισμένη λίθινη πλάκα πάνω από τη βρύση υπάρχει επιγραφή στα Αραβικά που φέρει ημερομηνία 1803, «όποιος περνά πίνει νερό να συνχωρεί τον μοναχογιό του Μουσταφά».

Μέχρι πριν λίγα χρόνια το χωριό Γαλατσάδες ήταν σχετικά απομονωμένο. Σήμερα πολύ καλοί δρόμοι το ενώνουν με την Ιστιαία (μέσω Καμαρίων και μέσω Αγίου Γεωργίου). Σιγά-σιγά άρχισαν να προκαλούν το ενδιαφέρον των φυσιολατρών, που από στόμα σε στόμα διέδιδαν για τις ανεπανάληπτες ομορφιές των βουνών της Εύβοιας. Η θέα από την κορυφή του βουνού στις Γαλατσάδες προς την πεδιάδα της Ιστιαίας είναι πραγματικά καταπληκτική όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, ενώ ονειρεμένο γίνεται το τοπίο όταν χιονίζει τις χειμωνιάτικες μέρες.