Σε πολύ μικρή απόσταση  από την Ιστιαία (4χλμ. περίπου) βρίσκεται το χωριό Καμάρια με 428 κατοίκους (απογραφή 1991). Το χωριό είναι πεδινό και αποτελούσε κάποτε την έδρα του Δήμου Τελεθρίων. Το όνομα κατά την επικρατέστερη εκδοχή προέρχεται από της καμάρες (θολωτές μικρές γέφυρες) που γεφύρωναν τους πολλούς χείμαρρους που περνούν από εκεί. Υπάρχει όμως και η άποψη πως η ονομασία έχει σχέση με την λέξη καμάρι που σημαίνει λεβεντιά, υπερηφάνεια, (καμάρια = λεβέντες).

Η πρώτη οίκηση  του χωριού έγινε κατά πάσα πιθανότητα στη διάρκεια της Φραγκοκρατίας. Αυτό μαρτυρούν λείψανα μικρού φρουρίου, που βρίσκονται πάνω σε μικρό λόφο (Παλιόκαστρο) κοντά στα σημερινά Καμάρια.

Κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας πολλοί ήταν οι Οθωμανοί του χωριού. Σαν τελευταίος όμως ιδιοκτήτης, το 1831, φέρεται μία Οθωμανίδα, η Κιαμιλέ Χανούμ θυγατέρα του Χασεκί Μεχμέτ αγά. Η τελευταία, όταν πλέον ήταν αναπότρεπτη η παράδοση της Εύβοιας στο νέο Ελληνικό κράτος, πούλησε την περιοχή σε δύο Ελληνίδες. Αυτές ήταν η Αλεξάνδρα Αλεξάνδρου Σταματάκη και Ασημίνα Παναγ. Σταματάκη. Αργότερα η περιοχή περιήλθε σταδιακά στην ιδιοκτησία των κατοίκων, οι οποίοι αγόραζαν τα μετέπειτα κτήματά   τους από τις δύο ιδιοκτήτριες και τους απογόνους τους.

Ο περαστικός από τον κεντρικό δρόμο του χωριού, θα ξεχωρίσει εύκολα ένα λιτό νεοκλασικό σπίτι, το οποίο τελευταία έχει αναπαλαιωθεί. Είναι το σπίτι των Βλαχοθανάσιδων, μιας γενιάς που έχει να επιδείξει μέσα στη διάρκεια των τελευταίων αιώνων , μεγάλες προσωπικότητες με τις οποίες ασχολήθηκαν οι σελίδες των εγκυκλοπαιδειών. Το σπίτι της οικογένειας Βλαχοθανάση, που πριν μερικά χρόνια ήταν έτοιμο να καταρρεύσει κρίθηκε διατηρητέο και αναπαλαιώθηκε…