Τα Κανατάδικα υπάγονται στο δημοτικό διαμέρισμα Ιστιαίας και βρίσκονται σε απόσταση 5,5 χιλιομέτρων βόρεια της Ιστιαίας.

 Τα Κανατάδικα ήταν παλιά ένας περιφρονημένος οικισμός του οποίου το έδαφος χρησιμοποιούταν μόνο για την αργιλώδη λάσπη του, από την οποία κατασκευάζονταν διάφορα κεραμικά αντικείμενα (κανάτια, στάμνες, γλάστρες κ.α.). Αυτή ήταν και η αιτία προέλευσης του ονόματος της περιοχής (Κεραμιδάδικα).  Τα κεραμοποιεία υπήρχαν από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, αλλά η περιοχή οικίστηκε από το 1890.

Σήμερα το χώμα που λίγα χρόνια πριν πουλιόταν αντί <<πινακίου φακής>>  κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στο χρηματιστήριο γης της βόρειας Εύβοιας. Τα Κανατάδικα εξελίχθηκαν σε οικισμό από τους κατασκευαστές πήλινων σκευών, οι οποίοι προτιμούσαν να διαμένουν κοντά στους τόπους εργασίας τους. Μαζί με τους τελευταίους έμεναν εκεί και μερικοί κτηνοτρόφοι ή γεωργοί. Αργότερα και δίπλα στη θάλασσα κατασκευάστηκε ένα μικρό καφενείο στο τέρμα του δρόμου που ενώνει τα Κανατάδικα με την Ιστιαία. Το καφενείο αυτό για πολλά χρόνια και από πολύ παλιά ήταν το ορμητήριο αλλά και το καταφύγιο ψαράδων και κυνηγών, που έρχονταν από την Ιστιαία ή από άλλα μέρη, στις δύο λιμνοθάλασσες, οι οποίες βρίσκονται εκατέρωθεν των Καναταδίκων.

Τα Κανατάδικα σαν επίσημος οικισμός εμφανίζονται μετά την απογραφή του 1896 όποτε είχαν 50 κατοίκους. Ο ίδιος περίπου πληθυσμός διατηρήθηκε μέχρι το 1961. Από εκεί και μετά ανακάλυψη της τουριστικής αξίας που είχε η περιοχή ανέτρεψε τις μέχρι τότε αντιλήψεις και επέφερε σημαντικές αλλαγές τόσο στο τοπίο όσο και στον αριθμό των μονίμων ή μη κατοίκων.