Το Ελύμνιον, η αρχαία πόλη, ονομαστή ευβοϊκή πόλη, που σύμφωνα με την παράδοση εκεί έγινε ο γάμος του Δία και της Ήρας. Η περιοχή κατοικήθηκε από τη 2^η χιλιετία και αυτό μαρτυρούν οκτώ ωραιότατα μυκηναϊκά αγγεία, που βρέθηκαν στην Λίμνη. Όσο για την ονομασία της Λίμνης αποτελεί παρετυμολογία του αρχαίου ονόματος Ελύμνιον.

  Στα Ρωμαϊκά, Βυζαντινά και Φραγκοβενετσιάνικα χρόνια ευημερεί εξαιτίας της ναυτικής της ανάπτυξης και δέχονταν επιδρομές από διάφορους κατακτητές.

  Στα μέσα του 16^ου αιώνα Αιγαιοπελαγίτες άποικοι καταφθάνουν στο Ελύμνιο και τα ίδια χρόνια καταφθάνει θαυματουργικά η αρχαία εικόνα της Παναγιάς Λιμνιάς, που θα γίνει η προστάτισσα του τόπου. Με την επίδραση των δύο αυτών γεγονότων το Καστρινό Ελύμνιο, που ήταν χτισμένο 3-4 km μακριά από τη θάλασσα, κατηφορίζει στην παραλία και χτίζει την σημερινή πόλη της Λίμνης.

Στα χρόνια της επανάστασης του 1821 πρωτοστατεί, ξεκινώντας την ευβοϊκή επανάσταση. Πρώτοι από όλους τους Ευβοιώτες οι Ελύμνιοι ύψωσαν τη σημαία της επανάστασης και στην συνέχεια υποστήριξαν οικονομικά τον αγώνα αλλά και με τρόφιμα, κρασί, βόλια, μπαρούτι και κανόνια.

  Στο πρόσωπο του Αγγελή Γωβιού που ήταν πρωτοπαλίκαρο του μεγάλου Ανδρούτσου, αναζητήθηκε και βρέθηκε η έκφραση του έμπειρου ηγέτη ικανού να κινητοποιήσει το λαό και να τον οδηγήσει στα πεδία των μαχών. Μετά τον θάνατό του στα Βρυσάκια και την υποχώρηση των επαναστατών, οι κάτοικοι του Ελυμνίου το εγκαταλείπουν από το φόβο των τουρκικών αντίποινων, καταφεύγοντας στην βόρεια Εύβοια και τα νησιά της Σκοπέλου και της Σκιάθου. Η επάνοδός τους θα ολοκληρωθεί μετά τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους το 1831.

  Στα χρόνια της κατοχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πρωτοστατεί και πάλι αναδεικνύοντας μεγάλες μορφές της Πανελλήνιας Εθνικής μας Αντίστασης. Από τη «Νύμφη του Ευβοϊκού» καταγόταν η Λέλα Καραγιάννη, η εκλεκτή ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης, η οποία σκοτώθηκε από τους Γερμανούς στις 8-9-1944.

  Η σημερινή πόλη της Λίμνης είναι μία ρομαντική - ειδυλλιακή κωμόπολη με στοιχεία νησιώτικης παραδοσιακής δόμησης, με ιστορικούς χώρους και μοναστήρια, με πλούσια λαογραφική παράδοση, με φυσική πολλαπλή ομορφιά και με τους καλοκαιρινούς δροσάτους αγέρηδες.