Η Νέα Σινασσός υπάγεται στο δημοτικό διαμέρισμα της Ιστιαίας και βρίσκεται βόρεια της Ιστιαίας σε απόσταση 2,5 χιλιομέτρων. Είναι χτισμένη πάνω σε δύο λόφους με θεαματική όψη.

Η ανθρώπινη κατοίκιση στην περιοχή σύμφωνα με τις αρχαιολογικές μαρτυρίες αρχίζει την πρωτοελλαδική περίοδο. Στην Βιστρίτσα, στο λόφο της Αγίας Παρασκευής, έχει βρεθεί εγκατάσταση αυτής της περιόδου αρκετά εκτεταμένη που βάσιζε την οικονομία της κυρίως στην γεωργία και την κτηνοτροφία .Στο Δημοτικό σχολείο του χωριού λειτουργεί διαρκώς μια μικρή λαογραφική έκθεση, ενώ η σημερινή εξέλιξη της περιοχής είναι ακόμη ένα φωτεινό παράδειγμα για τα αποτελέσματα της επιμονής που επέδειξαν και της υπεράνθρωπης προσπάθειας που κατέβαλαν οι πρόσφυγες από την Μ. Ασία.

Ο οικισμός κατά την απογραφή του 2001 είχε πληθυσμό 611 κατοίκους.

Για την προέλευση του ονόματος «Σινασσός» υπάρχουν πολλές εκδοχές, και αντίστοιχα πολλές γραφές σε ότι αφορά το γράμμα «ι» της λέξης. Η θρυλική πόλη της Σινασσού στη Μικρά Ασία, σύμφωνα με τον συγγραφέα των «Καππαδοκικών» Νικόλαο Ρίζο, ήταν μία οχυρά τοποθεσία που συγκέντρωνε τους κατοίκους των γύρω από αυτήν χριστιανικών χωριών, όταν αυτά δέχονταν επιδρομές. Έτσι επειδή αυτή η πόλη μάζευε και προστάτευε τους κατοίκους της περιοχής, ονομάστηκε «Συνασός» από το ρήμα «συνάζω».

Η δεύτερη εκδοχή προέρχεται από τον συγγραφέα Αναστασία Λεβίδη. Η Σινασσός είναι η παλιά Βυζαντινή πόλη «Άσουνα». Η έκφραση «στην Άσουνα» σύμφωνα με την τοπική διάλεκτο γινόταν «σην Ασουνα» και κατέληξε «Σηνασσός» με «η» δηλαδή. Ένας άλλος συγγραφέας που ασχολήθηκε με την Σινασσό ήταν και ο Ι. Αρχέλαος, ο οποίος εκφράζει μια άλλη άποψη για την προέλευση του ονόματος. Στην γλώσσα των Καππαδόκων ή των Χετταίων η λέξη «Σιν» σημαίνει «ήλιος». Αν σ’ αυτή προσθέσουμε την βυζαντινή κατάληξη «ασος» τότε προκύπτει η ονομασία «Σινασσός» που σημαίνει «ηλιοχώρι, ηλιούπολη». Ο Σεραφείμ Ρίζος, που έπαιξε σημαντικότατο ρόλο κατά την άφιξη των προσφύγων από την Σινασσό στην περιοχή μας, υιοθετεί την άποψη του Αρχέλαου περί της προέλευσης του ονόματος. Διαφωνεί μόνο περί της εθνικότητας της κατάληξης «-ασος», η οποία κατ’ αυτόν είναι χεττεϊκής προέλευσης και όχι βυζαντινής. Οι πρόσφυγες στην τοποθεσία αυτή φθάνουν με το μεγάλο προσφυγικό κύμα του 1925. Τώρα για την Βιστρίτσα που είναι το παλιό χωριό, η οποία είναι χτισμένη στις όχθες του χειμάρρου Ξηριά, προέρχεται από την σλαβική λέξη «βίστρι» που σημαίνει «χείμαρρος».

 Η περιοχή όπου εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες ήταν τσιφλίκι της οικογένειας του Αθανάσιου Πετσάλη και απαλλοτριώθηκε το 1925. Η έκταση που δεν απαλλοτριώθηκε πουλήθηκε στους αδελφούς Ριτσώνη από τη Λίμνη. Στην ίδια περιοχή έχουν εντοπιστεί περιορισμένα λείψανα τόσο της κλασσικής όσο και της ελληνιστικής περιόδου.

Είναι ένας οικισμός ο οποίος τόσο πριν όσο και μετά την άφιξη των προσφύγων, ανήκε διοικητικά στην Ιστιαία, αφού σήμερα τουλάχιστον αποτελεί συνέχεια της, όπως συμβαίνει και με τους οικισμούς του Αγ. Γεωργίου και του Αγ. Παντελεήμονος. Πριν από το 1926 (έτος εγκατάστασης των προσφύγων στην περιοχή) ο οικισμός που υπήρχε ήταν μόνο η Αγ. Παρασκευή ή πιο γνωστή σε όλους σαν Βιστρίτσα.

Η παλιά Βιστρίτσα αποτελούταν από μικρά πλινθόκτιστα σπίτια όπου έμεναν οι κολίγοι, ενώ ο ιδιοκτήτης, όπως εξ άλλου συνέβαινε σε όλα τα τσιφλίκια, έμενε σε σπίτι που σαφώς ξεχώριζε από τα υπόλοιπα.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια τέτοια πλινθόκτιστα κτίσματα σώζονταν ακόμη χρησιμοποιούμενα σαν στάβλοι.

 Έχει γίνει προσυμφωνία αγοράς μέρους της ιδιοκτησίας του Πετσάλη από τις προσφυγικές επιτροπές, προκειμένου στην περιοχή αυτή να χτιστεί ο νέος οικισμός των ξεριζωμένων Ελλήνων. Η ρατσιστική όμως αντιμετώπιση των προσφύγων από τους Έλληνες ομοεθνείς τους, καθώς και κάποια ιδιωτικά συμφέροντα, ανατρέπουν την απόφαση για την αγορά.

Η καθυστέρηση έχει σαν αποτέλεσμα το ξεχειμώνιασμα των προσφύγων σε αντίσκηνα. Ο χειμώνας όμως εκείνη την χρονιά ήταν βαρύς με αποτέλεσμα τον αποδεκατισμό των άτυχων αυτών ανθρώπων.

Πολλοί από αυτούς αναχωρούν για τις περιοχές της Αθήνας, ενώ ο καθοδηγητής τους Σεραφείμ Ρίζος υφίσταται διώξεις από Ευβοείς πολιτικούς, λόγω των αντιβασιλικών φρονημάτων του. Αυτοί που απέμειναν από τους πρόσφυγες της Σινασσού μετά από πολλούς αγώνες κατάφεραν να δημιουργήσουν τον σημερινό οικισμό με ιδρώτα και αίμα, αφού είχαν να αντιμετωπίσουν εκτός των άλλων και την πρόσκαιρη ευτυχώς εχθρότητα των ντόπιων.

Οι οικογένειες Ρίζου, Παυλίνη αλλά και άλλες των οποίων τα ονόματα πιθανόν να μας διαφεύγουν έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για την πρόοδο του οικισμού και των κατοίκων του, προσπαθώντας να διατηρήσουν τα στοιχεία του πολιτισμού των προγόνων τους.

Η Νέα Σινασσός είναι ένα όμορφο, χαρούμενο και φιλόξενο χωριό. Μπαίνοντας στο χωριό θα διαπιστώσει κανείς είναι απλωμένο σε δύο πλαγιές. Στην αρχή του χωριού υπάρχουν δύο γήπεδα, ένα ποδοσφαίρου και ένα μπάσκετ. Εκτός από τα πανέμορφα σπίτια, το χωριό έχει μια όμορφη πλακόστρωτη πλατεία με πολλά παγκάκια και μεγάλα καταπράσινα δέντρα. Ακριβώς απέναντι από την πλατεία βρίσκεται η μεγάλη πετρόχτιστη εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Προχωρώντας παρακάτω στο χωριό υπάρχουν τα δύο καφενεία και μπακάλικα και λίγο παρακάτω μια ταβέρνα. Εκεί κοντά είναι μια όμορφη παιδική χαρά όπου τα παιδιά περνούν χαρούμενα τον ελεύθερο χρόνο τους.

Επίσης στη Σινασσό υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια ένα πετρόχτιστο δημοτικό σχολείο χτισμένο σε ψηλό σημείο με τα πεύκα του που το ομορφαίνουν. Έχει γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ και ποδοσφαίρου, καθώς το δημοτικό έχει δύο πολύ  μεγάλες αυλές. Εκτός από το δημοτικό σχολείο, η Σινασσός έχει και ένα νηπιαγωγείο απέναντι από την παιδική χαρά που αν και με λίγα παιδιά λειτουργεί κανονικά.

Το χωριό εδώ και επτά χρόνια έχει και έναν πολιτιστικό σύλλογο, ο οποίος εκτός από το να ενισχύει χρηματικά το δημοτικό σχολείο κάνει και άλλα έργα, γιορτάζει με πανηγύρια στην πλατεία του χωριού την Πρωτομαγιά και την γιορτή της σαρδέλας που γίνεται το καλοκαίρι. Επίσης γιορτάζει τον πολιούχο της Άγιο Νικόλα και την Αγία Παρασκευή με περιφορά των εικόνων.