|
|
| 1η πεζοπορία : Ιστιαία -> Ταξιάρχης -> Αγροτικός Συνεταιρισμός Ταξιάρχη -> Ιστιαία | |
| Συμμετέχοντες : Μαθητές και Μαθήτριες της Γ' τάξης (27 στους 65, ποσοστό συμμετοχής 42%) | |
ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΜΕ
ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΑΞΙΑΡΧΗ Την Παρασκευή
19/2/2010 και ώρα 2:00 το μεσημέρι η Γ’ Γυμνασίου
ξεκίνησε τον περίπατό της με προορισμό το χωριό
του Ταξιάρχη καθώς επίσης πραγματοποιήθηκε η
ξενάγηση στον Συνεταιρισμό με τα σύκα που
υφίσταται εδώ και αρκετά χρόνια στο χωριό αυτό. Η διαδρομή μας
είχε αρκετά θετικά και αρκετά αρνητικά στοιχεία.
Ας ξεκινήσουμε όμως από τα θετικά: Καταρχήν η θέα
που αντικρίσαμε ήταν και είναι το στοιχείο το
οποίο είναι χαραγμένο στη μνήμη μας. Δε υπάρχουν
χαρακτηρισμοί γι’ αυτό το μοναδικό τοπίο. Το
μόνο πράγμα που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι η
θάλασσα του Αιγαίου Πελάγους που απλωνόταν σαν
ένα «γαλάζιο τραπεζομάντιλο» μπροστά μας ήταν
γαλήνια χωρίς καθόλου κυματισμούς. Έπειτα είδαμε
τα Τρίκερι και το Βόλο και τον Παγασητικό και όσο
κοιτούσαμε εξαπλωνόταν μπροστά μας η Στερεά
Ελλάδα, με το Πήλιο, την Όθρυ και στο βάθος να
αχνοφαίνονται μέσα στην αχλύ της καταχνιάς οι
φοβεροί όγκοι του Ολύμπου και της Όσσας και όλα
αυτά δέσποζαν σε όλη τη διαδρομή μας. Εν συνεχεία
συναντήσαμε και καλλιεργήσιμες εκτάσεις,
χωράφια τα οποία είχαν δέντρα χωρίς καρπούς και
φύλλωμα όμως. Με αυτά που είδαμε μπορούμε να
διαπιστώσουμε ότι οι ελιές και τα σύκα
ευδοκιμούν στην Ιστιαία. Αξίζει να σημειωθεί
επίσης ότι ο καιρός ήταν πολύ καλός. Είχε ήλιο και
ήπια ζέστη και αυτό το γεγονός έκανε ακόμη πιο
εύκολη τη διαδρομή μας. |
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Ένα ακόμη
ενδιαφέρον γεγονός ήταν ο Συνεταιρισμός με τα
σύκα τον οποίο και επισκεφτήκαμε. Ο
Συνεταιρισμός ιδρύθηκε στις αρχές του 20ου
αιώνα. Η καλλιέργεια των συγκεκριμένων φρούτων
ήρθε από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και τώρα
ευδοκιμεί όχι μόνο στον πεδινό οικισμό του
Ταξιάρχη αλλά και σε ολόκληρη τη Βόρεια Εύβοια,
όπου υπάρχει κάποιο υψόμετρο (πάνω από τα 70μ). Ο
Συνεταιρισμός επίσης έχει βραβευτεί με 2 βραβεία
διεθνώς αναγνωρισμένα για την έξοχη ποιότητας
των τοπικών σύκων. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι
αρκετά εργατικά χέρια (80 περίπου άτομα τη θερινή
περίοδο) και πολλά μηχανήματα δουλεύουν
αυτόματα, για να προστατευτούν και να
συσκευαστούν τα σύκα τα οποία εξάγονται και σε
χώρες του Εξωτερικού, Αμερική, Αυστραλία, Γαλλία,
Αραβία και σε άλλες πολλές χώρες. Τα σύκα επίσης
χωρίζονται σε κατηγορίες και με βάση αυτών των
κατηγοριών συσκευάζονται και ύστερα προωθούνται
στην αγορά. Εάν δεν είναι λιγότερα τα γραμμάρια,
τότε είναι έτοιμα για τη συσκευασία, εάν όμως
είναι λιγότερα τότε το μηχάνημα προσθέτει και
όσα σύκα λείπουν ακόμη. Όπως μας είπε και ο
υπεύθυνος του Συνεταιρισμού : «Καλύτερα να είναι
255gr παρά 245gr». Τέλος να πούμε
ότι ο Συνεταιρισμός πληρεί όλες τις προϋποθέσεις
για την προετοιμασία , τη συσκευασία και την
τροφή του συγκεκριμένου προϊόντος με
αυστηρότατες προδιαγραφές υγιεινής. Αν και
υπάρχει σε ένα τόσο μικρό χωριό έχει καταφέρει να
έχει εξαγωγές, να είναι τόσο γνωστό στον έξω
κόσμο. Οι Έλληνες όμως δεν το γνωρίζουν.
Γνωρίζουν μόνο τα σύκα της Κύμης. Αυτό ήταν και το
«παράπονο» του υπευθύνου. Να σημειωθεί ότι η
συνολική παραγωγή ανέρχεται σε 1500 τόνους ετησίως
και ο αριθμός των μελών του Συνεταιρισμού είναι
περί τα 400. Αυτά τα στοιχεία είναι που μας
«τυπώθηκαν» στο νου και σας προτείνω όσοι δεν
έχετε επισκεφτεί αυτό το γραφικό χωριό με τον
συγκεκριμένο Συνεταιρισμό, να προσπαθήσετε να
πάτε και πιστέψτε με, θα μείνετε άφωνοι με την
συγκεκριμένη δουλειά, διότι είναι αρκετά
κοπιαστική όχι μόνο γι’ αυτούς που τα
συσκευάζουν, αλλά και γι’ αυτούς που τα μαζεύουν
και τα καλλιεργούν. Η καλλιέργεια των σύκων είναι
σχεδόν βιολογική, αφού απαιτούνται ελάχιστα
«χημικά» για την διεξαγωγής της. |
|
 |
 |
|
|
| Αναφερθήκαμε
πριν στα θετικά στοιχεία, τώρα όμως θα
αναφερθούμε και στα αρνητικά στοιχεία της
διαδρομής μας. Η κούραση και η σωματική κόπωση
ήταν ελάχιστη μπροστά στην «καταστροφή» του
φυσικού περιβάλλοντος που αντιμετωπίσαμε. Στην
άκρη του δρόμου υπήρχαν παντού σκουπίδια όχι
μόνο χαρτιά, πλαστικά, αλουμίνια και γυαλιά, αλλά
και ζωικές ύλες. Υπήρχαν πτώματα ζώων και γούνα-
τρίχωμα από γουρούνι και σκύλο, ίσως πρόβατο δεν
ήταν δυνατό να δούμε και να κατανοήσουμε. Το
φυσικό περιβάλλον είχε μετατραπεί σε χωματερή.
Και ύστερα όταν κάναμε μια στάση αντικρίσαμε και
απορρίμματα μέσα στο ποταμάκι που διέσχιζε το
χωματόδρομο. Μέσα στο νερό υπήρχαν σκουπίδια για
παράδειγμα κουτιά χάρτινα, πλαστικά – τα οποία
κάνουν χρόνια να διαλυθούν. Ακόμη και στρώμα
υπήρχε μέσα στο νερό. Η κατάσταση αυτή ήταν το
λιγότερο που μπορώ να πω, απαίσια. Από αυτό το
γεγονός φαίνεται ο πολιτισμός του ανθρώπου. Στην
Ελλάδα οι άνθρωποι νοιάζονται μόνο για το
«θεαθήναι». Το 2004 για παράδειγμα που ήταν οι
Ολυμπιακοί Αγώνες παντού υπήρχαν κάμερες και τα
λεγόμενα «Zepelin» τα οποία μας
παρακολουθούσαν μέρα και νύχτα. Τότε
ενδιαφέρθηκαν οι Δήμοι και οι άνθρωποι να κάνουν
ανακύκλωση και να πετάξουν τα σκουπίδια τους
μέσα στους κάδους. Τώρα; Τώρα που η Ολυμπιάδα
«έφυγε» από την Ελλάδα εμείς τι κάνουμε; Τι
είμαστε εμείς; Είμαστε άξεστοι, απολίτιστοι,
αυταρχικοί και εγωκεντρικοί. Νοιαζόμαστε μόνο
για τους εαυτούς μας και για τίποτε άλλο. Να,
ακόμη και τα ζώα μας τα πετάμε στους δρόμους. Λες
και αυτά δεν έχουν ψυχή. Χρησιμοποιώ το Α’
πληθυντικό πρόσωπο, διότι αυτή η κατάσταση
προσβάλλει όχι μόνο μια ομάδα ανθρώπων, αλλά
όλους εμάς. |
|
 |
|
| Δεν είναι
δυνατόν ο επισκέπτης να πηγαίνει βόλτα στη φύση
και εκεί που χαίρεται με το δροσερό αεράκι το
οποίο του «χαϊδεύει» τα μαλλιά, εκεί όπου
«βγάζει» τις φωτογραφίες του, να βλέπει
ανόργανες και οργανικές ύλες. Ύστερα τι θα
θυμάται; Τι θα λέει για τον συγκεκριμένο τόπο;
Γι’ αυτό λοιπόν ας συλλογιστούμε το μέγεθος του
προβλήματος και ας κάνουμε κάτι επιτέλους.
Μιλάμε μόνο για τον Αρχαίο Ελληνικό
Πολιτισμό. Αργότερα για ποιο πολιτισμό θα μιλάμε;
Για τα σκουπίδια; Αυτή είναι η πολιτιστική μας
κληρονομιά; Και το ειρωνικό στοιχείο είναι το
εξής: Είδα μια ταμπέλα η οποία έλεγε «Μην πετάτε
τα σκουπίδια εκτός του κάδου. Πρόστιμο 200€». Και
όλα τα σκουπίδια ήταν εκτός του κάδου. Από αυτά τα
γεγονότα ελπίζω ο καθένας που θα διαβάσει το
συγκεκριμένο άρθρο να αναλογιστεί το μέγεθος του
προβλήματος. |
|
| Ας μην τελειώσω
όμως με την άσχημη κατάσταση που επικρατεί, ας
σας πω ότι κατά τα άλλα ο περίπατος μας ήταν
αρκετά ωφέλιμος στην ψυχική αλλά και στην
σωματική υγεία μας. Ελπίζω να μπορέσουμε να
ξαναεπισκεφτούμε τον Ταξιάρχη και την επόμενη
φορά η εποχή να είναι Άνοιξη για να έχουν τα
δέντρα καρπούς και εύχομαι τα σκουπίδια που
βρίσκονται στο νερό και στο έδαφος, ο Δήμος να τα
κάψει και να τα πάει στις χωματερές. Έτσι θα
μπορέσουμε με ασφάλεια να κάνουμε τον περίπατό
μας και να απολαύσουμε απερίσπαστα τη μαγεία
του τόπου. Εύη Αδραχτά Τμήμα Γ1 |
|
| 2η πεζοπορία : Κερασιά -> Δασικό Χωριό Παπάδων | |
| Συμμετέχοντες : Μαθητές και Μαθήτριες της Β' τάξης (59 στους 75, ποσοστό συμμετοχής 79%) | |
| Η
εκδρομή μας στο δασικό χωριό ήταν γεμάτη
περιπέτεια και διασκέδαση. Ξεκινήσαμε με
λεωφορείο από την Ιστιαία και φτάσαμε στην
Κερασιά από όπου ξεκινήσαμε την πεζοπορία. Γύρω
μας πανέμορφα τοπία και το απέραντο πράσινο του
δάσους. |
|
 |
 |
|
|
 |
 |
| Περπατώντας
εξερευνήσαμε τις ομορφιές του τόπου μας. Τόσο
κοντά αλλά παράλληλα τόσο μακρυά από τη ζωή μας,
τη ζωή που δεν αξιοποιούμε σωστά για πολλούς
λόγους. Ίσως πραγματικά δεν ξέρουμε τι χάνουμε.
Το σημαντικό βέβαια είναι να γίνει η αρχή. Με
ένταση και ανυπομονησία περάσαμε μέσα από ένα
ολόκληρο βασίλειο γεμάτο ζωή, γεμάτο εμπειρίες. |
|
|
|
 |
|
| Είναι
απίστευτο το πόσα πράγματα μπορεί κανείς να
διδαχτεί από τις πιο απλές εικόνες της ζωής. Σαν
σε ταινία, παραστάσεις περνούσαν από τα μάτια μας
και η φαντασία μας δημιουργούσε όσα δεν μπόρεσε
ποτέ να σκεφτεί μπροστά από μια οθόνη ή ένα
ανοιχτό βιβλίο. Ο δρόμος μακρύς, φάνταζε
ατελείωτος και είναι ατελείωτος, όσο υπάρχει το
ένστικτο της επιστροφής στην παλιά φυσική και
απλή ζωή. Ο δύσκολος δρόμος δεν στάθηκε εμπόδιο στην θέλησή μας για μια καθαρότερη ανάσα αέρα, ακόμα και εδώ στην επαρχία, που υποτίθεται ότι τα πράγματα είναι καλύτερα. Κάποια στιγμή αντικρίσαμε ένα πραγματικό στολίδι για το τοπίο, τον ποταμό Νηλέα. Τα γάργαρα νερά του συχνά γινόντουσαν ορμητικά θέλοντας να δείξουν τη δύναμή τους. Στα νερά αυτού του μικρού ποταμού, είδαμε το λόγο που στα αρχαία χρόνια αυτά τα εκπληκτικά δημιουργήματα της φύσηςθεωρούνταν θεότητες… Κάποιοι από εμάς άρχισαν να κουράζονται σωματικά αλλά η δίψα για περιπέτεια μας κράτησε όλους στο δρόμο. |
|
|
|
|
|
| Ο τελικός μας προορισμός ήταν το Δασικό Χωριό στους Παπάδες στο οποίο βρήκαμε φαγητό, νερό και ένα μέρος να ξεκουραστούμε. Σαν παιδιά που είμαστε δεν καθήσαμε πολύ ψάχνοντας καινούργιες δραστηριότητες για να ασχοληθούμε καινούργιες εμπειρίες να κερδίσουμε. | |
|
|
|
 |
Οι
φωτογραφίες που τραβήξαμε (είτε με μηχανές είτε
με το μυαλό μας, εκεί που χαράξαμε ανεξίτηλα την
περιπέτειά μας) θα είναι αυτές που θα μας
βοηθήσουν να θυμόμαστε την διαδρομή αυτή, αλλά
και όσα διδαχτήκαμε από αυτή. Ο δρόμος μακρύς,
αλλά όπως είπε και ο Καβάφης στο ποίημά του
«Ιθάκη» : Σαν βγεις στον
πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ’ναι μακρύς
ο δρόμος. Γεμάτος
περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις… |
|
| Υπεύθυνοι καθηγητές : Α. Λίτσας - Δ. Κουτσούγερας - Ν. Θηβαίος - Γ.Κούτρας - Ε.Τσόλλη - Ε.Ζαφειριάδου | |
Και φέτος, κατά τη σχολική χρονιά 2009-10, πραγματοποιείται το πρόγραμμα "Δάσος - Αναδάσωση". Έτσι οι μαθητές που συμμετέχουν σ' αυτό έχουν την ευκαιρία να πάρουν μέρος στην περιποίηση του μικρού δάσους, που είναι δημιούργημα της περιβαλλοντικής ομάδας του σχολείου μας, να ενημερωθούν για τη χλωρίδα της περιοχής μας αλλά και να χαρούν όμορφους περιπάτους στα μικρά δάση της περιοχής του Αγίου Γεωργίου. Υπεύθυνοι καθηγητές : Α. Λίτσας - Γ.Κουτσοστάθη |
|
